De race gaat verder Officieel mediateamlid Rugile Kadyte brengt ons naar Silk Road Mountain Race met nog een geweldige set foto’s, een account uit de eerste hand en een account uit de eerste hand van dag 5-10, inclusief de eerste vijf finishers
Ik ben een van de zes officiële racefotografen/videografen voor de PEdALED Silk Road Mountain Race. Hier is mijn raceverslag, beginnend op dag 5 en eindigend met de vijf beste finishers (dag 9/10). Vanwege de beperkte dekking in het hele land, zal ik me concentreren op de waarnemingen van het eerste controlevoertuig. Er zijn twee andere controlevoertuigen verspreid over het parcours en je kunt meer foto’s, woorden, podcasts en video’s vinden op de Silk Road Mountain Race-website en hun Instagram. Als je het gemist hebt, bekijk dan zeker mijn vorige raceverslag over de eerste vier dagen.
Dag 5
Het is paniek! Ik word paniekerig wakker en let op de tijd. Zijn
Voordat we richting controlepunt drie gaan, tanken we benzine. Paul wil weten hoe ik me vandaag voel. Ik voel me vandaag beter dan gisteren en complimenteer Paul met zijn T-shirt. Het is grijs met wolven die op sneeuw rennen en ALASKA eronder geschreven. Het was een geschenk van een van zijn vorige rijbanen. Volgens hem moet de afgelopen week in de bergen van Kirgizië door de sneeuw en kou hebben gevoeld als Alaska.
Het is na 17.00 uur als we aankomen bij checkpoint drie aan de zuidkant van Issyk-Kul in Tamga. De tweede editie PEdALED Silk Route Mountain Race eindigt in Cholpon-Ata aan de noordkant van het meer. De lokale bevolking is vaak verbaasd over het feit dat in plaats van de verharde weg naar de andere kant van het meer te rijden, de fietsers de grindweg nemen en bijna 600 km over grind rijden. Ze pakken ook zeven bergpassen aan. Nadia, een van haar vrienden van CP3, en Paul nemen de controlewagen één in de richting van de renners in de hoop hen in te halen terwijl ze de mijnweg afdalen. Jeff hangt de laatste checkpointbanner bij de voorpoort van het AIST Guest House en ik ga naar binnen om met de vrijwilligers en eigenaren te praten. Hoeveel sporters? De roodharige vrouw achter de toonbank vraagt: “Hoeveel sportmannen?” Ik probeer te communiceren dat er twee zijnsporters die binnenkort arriveren, Jakub Sliacan en James Hayden. We willen ervoor zorgen dat ze eten als ze aankomen. En slapen? Ik zeg haar dat ik niet denk dat ze hier vannacht zullen slapen, maar dat ze doorzetten. Ik geef haar en een andere dame de link naar de racetrackers. Haar ogen worden groot als ze zo’n honderd ruiters door het hele land ziet en ik zoom in om haar de twee naderende namen te laten zien. Ze kan het begrijpen en beide vrouwen staan versteld van de kaart.
Terwijl ik voor Jakub wacht, passeren twee jongens me en een houdt een kleine, kronkelende slang vast. Hoewel ik verbaasd ben over hun slangendragen, vragen ze zich waarschijnlijk ook af waarom ik in een rustige straat sta met twee camera’s die constant de scherpstelling en belichting controleren. Jakub verschijnt om de hoek en ik volg hem het complex in. Hij legt zijn slaapsysteem en kleren buiten te drogen voordat hij zijn schoenen uittrekt en naar binnen gaat. James Hayden volgt op de voet. Hij zet zijn fiets tegen een richel en neemt een trekje van zijn inhalator. Hij vraagt gekscherend of mijn cameraspullen op de richel ook uitdrogen. James gooit een stapel snoeppapiertjes in een prullenbak, loopt naar binnen en gaat aan dezelfde tafel als Jakub eten. Over salade, gevulde paprika’s en appeltaart, Jakub bestudeert het hoogteprofiel van de volgende pas op Komoot en James merkt op hoe goed Jakub klimt. Jakub bestelt sap uit de doos en drinkt het op. De roodharige vrouw kijkt me aan vanuit het glas dat ze op tafel heeft laten vallen. James hield van de afdaling en zegt dat hij op een gegeven moment 80 km per uur moet hebben gehaald. James had eten gekocht in de winkel in de stad en heeft niets van het pension nodig. Jakub vertelt hem dat de hel hem over twintig minuten zal zien. James vertrekt terwijl de zon ondergaat boven het meer. Jakub pakt zijn fiets en koopt zes Snickers. Even later stopt hij voor de deur en trekt zijn schoenen weer uit. Hij loopt dan twee stappen het restaurant in om weer naar buiten te gaan. Jakub staat achter James, maar niet veel. De roodharige vrouw kijkt me aan vanuit het glas dat ze op tafel heeft laten vallen. James hield van de afdaling en zegt dat hij op een gegeven moment 80 km per uur moet hebben gehaald. James had eten gekocht in de winkel in de stad en heeft niets van het pension nodig. Jakub vertelt hem dat de hel hem over twintig minuten zal zien. James vertrekt terwijl de zon ondergaat boven het meer. Jakub pakt zijn fiets en koopt zes Snickers. Even later stopt hij voor de deur en trekt zijn schoenen weer uit. Hij loopt dan twee stappen het restaurant in om weer naar buiten te gaan. Jakub staat achter James, maar niet veel. De roodharige vrouw kijkt me aan vanuit het glas dat ze op tafel heeft laten vallen. James hield van de afdaling en zegt dat hij op een gegeven moment 80 km per uur moet hebben gehaald. James had eten gekocht in de winkel in de stad en heeft niets van het pension nodig. Jakub vertelt hem dat de hel hem over twintig minuten zal zien. James vertrekt terwijl de zon ondergaat boven het meer. Jakub pakt zijn fiets en koopt zes Snickers. Even later stopt hij voor de deur en trekt zijn schoenen weer uit. Hij loopt dan twee stappen het restaurant in om weer naar buiten te gaan. Jakub staat achter James, maar niet veel. James vertrekt terwijl de zon ondergaat boven het meer. Jakub pakt zijn fiets en koopt zes Snickers. Even later stopt hij voor de deur en trekt zijn schoenen weer uit. Hij loopt dan twee stappen het restaurant in om weer naar buiten te gaan. Jakub staat achter James, maar niet veel. James vertrekt terwijl de zon ondergaat boven het meer. Jakub pakt zijn fiets en koopt zes Snickers. Even later stopt hij voor de deur en trekt zijn schoenen weer uit. Hij loopt dan twee stappen het restaurant in om weer naar buiten te gaan. Jakub staat achter James, maar niet veel.
Lael Wilcox arriveert. Paul en Nadia, de vriend van Paul, zijn nu terug. Sportmenka? de roodharige kijkt naar Lael. Lael zegt dat ze graag wil eten en slapen. Hoe laat is het ontbijt? Lael legt uit dat Shell om 4 uur vertrekt, dus waarschijnlijk geen ontbijt. 4 uur? Lael eet snel en rustig. Aan de balie koopt ze een Coca-Cola en gebak voor het volgende stuk. Snel brengt ze haar fietsspullen naar binnen en al snel staat ze in de badkamer voor een douche of een goede nachtrust.
Jay Petervary is de volgende. Hij hoest en het lijkt alsof hij alles draagt wat hij bezit. Hij haalt de inlegzolen uit zijn schoenen voordat hij het huis binnenstapt. Hij opent een kleine koelkast en houdt een fles in zijn hand. Is dit bier? Hij loopt naar het aanrecht en vraagt om eten, een kamer en als het even kan, om de appeltaart op te warmen. Ze begrijpen het laatste verzoek niet. Jeff Liu vertelt hem dat hij slaperig werd tijdens de afdaling. Hij heeft ook problemen gehad met zijn tubeless setup en heeft onvermoeibaar gewerkt om te voorkomen dat hij een tube erin stopt. Jay beweert dat het eten heerlijk is. Daarvoor at hij een pot Nutella gemengd met een derde van een pot honing. Een derde van een container pindakaas werd ook door hem geconsumeerd.
Jeff is aan de telefoon met mij en zegt dat het een noodgeval is. James heeft een incident gehad op de pas. Twee dronken ruiters met honden probeerden hem te beroven en hij is terug op de hoofdweg onderaan de pas. We moeten naar hem toe. Iedereen wisselt blikken en ik pak mijn spullen voor de auto. Op die opmerking, welterusten allemaal, zegt Jay en hij loopt naar zijn kamer.
Dag 6
Mijn brein werkt niet echt, zegt James Hayden. Ik weet op dit moment niet wat ik moet doen. We vinden James aan de kant van de weg naast zijn fiets aan de voet van de klim voorbij controlepunt drie. Alleen Jeff, Paul en ik gaan op zoek naar James. James had Chris op het hoofdkwartier gebeld om hem te vertellen wat er was gebeurd en Chris gaf het door aan Jeff. Ik maak geen foto’s maar neem geluid op met mijn telefoon. Dit komt omdat James waarschijnlijk met de politie moet praten, aangezien het incident nog vers in zijn geheugen ligt. Jeff zegt dat we alarm moeten slaan bij de lokale politie en stelt voor om James en zijn fiets naar het station te brengen. James kan momenteel niet rijden, hij verloor zijn voorlicht tijdens het afdalen. Jakub controleert de trackers online en is over de pas en heeft de gevaarlijke situatie vermeden.
Paul klopt opnieuw op de zware metalen deur van het politiebureau in de stad, maar het enige antwoord is het geblaf van honden in de verte. We gaan terug naar het checkpoint waar James een kamer krijgt en gaat slapen. Jeff en ik blijven laat op om te zorgen dat Jay en Lael ons niet wakker maken. Jeff en Paul nemen Jay en Lael mee naar de plek waar het incident plaatsvond. Jeff informeert Lael over wat er is gebeurd en de plannen. Gaat het goed met hem? Het is moeilijk voor haar te geloven dat zoiets kan gebeuren. We toerden weken voor de race en ervoeren alleen een overweldigende hoeveelheid vrijgevigheid en gastvrijheid. Dan zegt ze dat het iedereen had kunnen overkomen. Het had haar kunnen overkomen. Jacobus is sterk. Ze is zo blij dat hij veilig is.
Jay’s hoesten vult de kamer nadat ze is vertrokken. Jay zegt dat Jay alle lichten in zijn kamer aandeed en dat de snooze-alarmen de een na de ander afgingen. Jay vraagt om thee, en hij neemt het langzaam in. Het personeel van het pension bleef de hele nacht wakker om klaar te staan voor de ruiters.
Buiten wacht ik tot de zon opkomt en maak ik foto’s voordat ik een bed zoek om een paar uur te slapen. Jeff is terug maar controlewagen 1 is vast blijven zitten op de pas. Jeff rende naar de hoofdweg en kreeg een lift terug. Binnenkort kan een local Jeff helpen om de auto gratis te krijgen.
James zit aan het ontbijt als ik hem vertel dat de politie komt om aangifte te doen. Ik zie een tatoeage op zijn arm en lees die. Dat is het leven. Al snel arriveert de politie en zijn er vijf mannen in uniform, maar niemand spreekt Engels. Het is begrijpelijk dat James zijn verklaring niet via Google Translate zal geven. Ik ben aan de telefoon en bel een nummer van het hoofdkantoor voor een vertaler, maar er komt er een aan terwijl ik aan het praten ben. James legt zijn verklaring af en Nelson Trees arriveert bij CP3.
Jeff Kerkove arriveert in
James is van plan om verder te rijden. Hoewel hij de mogelijkheid had om een controleauto naar de plek van het incident te brengen, reed hij naar eigen keuze de pas opnieuw. Het betekent dat mijn rit onbetwistbaar was en op geen enkele manier werd ondersteund, zegt James. We zullen James ook niet meer zien tot de finish.
We leggen ruiters vast terwijl ze de mijnweg afdalen, die bedekt is met sneeuw en regen. Marin de Saint-Exupery, een van onze ruiters, daalt af met zijn blauwe regenjas wapperend. Hij fietste van Zwitserland naar Bishkek. Vervolgens zien we het eerste plaatspaar, Scotti en Ernie Lechuga. Ik sta op een afstand van de weg en probeer een profielfoto te maken van ze samen rijden.
Het wordt donker en een paar ruiters hebben hun tenten opgezet. We zien een koplamp en trekken de auto naar de kant. Ik positioneer mezelf om een ruiter te helpen als ze de stroom oversteken. Nadia staat voor me en het lijkt erop dat ze de ruiter van een kleine heuvel zal krijgen. De koplampen van de auto verlichten ze. We wachten. We wachten. Nadia loopt naar de top van de heuvel en komt snel weer naar beneden en zegt dat ze het licht ziet. Nogmaals, we wachten af. Het voelt nog steeds als te lang wachten en ik zeg Jeff Liu dat ik denk dat we door moeten gaan. Terug in de auto zien we het licht. Het is een herder met een koplamp in de verte natuurlijk.
De weg is ruw en we hebben veel langzamer gereden dan verwacht – we rekenen erop dat we de leiders waarschijnlijk morgenmiddag zullen zien. We zetten ons kamp op voor de nacht en een koplamp stopt bij de auto. Het is Klaus Thiel. Hij was verrast ons te zien en zei dat hij Lael naar zich toe zag rijden. Hij dacht dat er iets was gebeurd. Er zijn echter 16 km aan sporen die elkaar overlappen. Hij stopte even om met haar te praten. Lael vraagt me: “Hallo, wat doe je als je je slecht voelt?” Als ik aan het rijden ben, luistert ze naar boeken. Lael heeft geluisterd naar het audioboek Lonesome Dove van Larry McMurtry. Klaus wenste hem welterusten en is van plan nog een paar uur te rijden tot middernacht.
Dag 7
We werden ’s ochtends begroet door een meisje met een hond. Nadia brengt haar wafelkoekjes en het meisje geeft ze aan haar hond. Haar broer komt te paard aan en nodigt ons uit in hun yurt. We proberen te communiceren dat we vooruit moeten blijven gaan. Ik geef het meisje een blokje verpakte halva voordat ze vertrekt.
Terwijl we het parcours rijden, zien we nog twee fietsparen. Marika Wagner uit Zweden en Sue Paz Thunstrm zijn de eersten. Ze rijden zij aan zij met bijpassende gele helmen, paarse regenjassen en gele Scott-fietsen. Het tweede paar is David Sear en Stefan Amato en een Nederlands toerpaar maakt foto’s van hen terwijl ze langskomen. Het koppel werd zich bewust van de race toen Lael in hetzelfde pension verbleef als zij in Jangy-Talap. Na een ontmoeting met Lael tijdens een tour, begon het paar de race te volgen en foto’s te maken. Ze hadden ook gesprekken met racers. Ze lachten van oor tot oor toen de fietsers voorbij reden.
We zijn uren bezig met het rijden van de route en proberen op een hoofdweg te komen waar we renners kunnen onderscheppen. Sinds gisteren hebben we geen service gehad en met het tempo dat we gaan, is het onwaarschijnlijk dat we de leiders bij Shamsi Pass kunnen halen. In plaats daarvan wordt controlewagen 2 gestuurd om de leiders te dekken.
Paul stopt de auto om te roken en ik ga een stukje lopen om te plassen. Ik ben zojuist rotstekeningen tegengekomen op een rots in het midden van de vallei. Ik bel Paul en Nadia om een kijkje te nemen. Die zijn heel oud, zegt Paul. Maar ik weet niet hoe oud.
Jay Petervary wordt rond 14.00 uur gezien bij de viskraam. Deze bevindt zich op 1.397 km en wordt in de racehandleiding Intersection Cafe genoemd. Het is de eerste bevoorradingsplek na 176 km. Er zijn tal van cafés, winkels en verkopers. Jay vertelt dat hij van olie houdt en dat vis in een pan wordt gebakken. De vrouw die de vis verkoopt trekt de prijs met haar vinger. 70? vraagt Jay. Het is gelijk aan
Jay zit aan zijn tafel als een Tsjechische toerfietser naast hem stopt.
Jay Petervary, ben jij Jay?
Jay antwoordt: “Ja”, en schudt hem de hand.
WAUW. Jij bent een legende.
Nee, ik ben gewoon een man die op zijn fiets rijdt.
Ben jij als eerste binnen?
Nee.
De toerist had de race niet gevolgd en kwam toevallig Jay tegen. Hij straalt en maakt veel foto’s. Jay vraagt hem waarom hij toert, daarbij verwijzend naar de PEdALED Silk Road Mountain Race-film van vorig jaar. Hij zegt dat hij toert vanwege Jay. Jay is nu klaar om het asfalt naar Kochkor te nemen na een tweede hap vis en wat flessenwater. Hij vraagt zich hardop af of de hel over tien minuten spijt heeft van de vis.
Controlewagen één staat klaar om de leiders te vinden, maar ze werden gevraagd om naar de Kok-Airyk Pass te gaan om de controlepostvergunningen af te leveren. Het is een lange, hobbelige rit en het wordt al snel donker. We hebben het controlepunt nog niet gezien en raken onderweg uit de lucht. Waren geparkeerd als we vanuit een huis een lichtflits op ons af zien komen en we er naar toe rijden. Drie mannen, een man en een vrouw komen naar buiten om de situatie uit te leggen. We waren op zoek naar de bewakers van de checkpoints, maar we weten niet waar ze zijn. Een local vertelt ons dat ze in een vrachtwagen reizen en alleen overdag werken. Hij vertelt ons dan dat ze niet in de winter werken, maar slechts een half jaar. Het is augustus, wat betekent dat ze aan het werk zijn. We moeten ervoor zorgen dat ze hun vergunningen hebben voordat ze rijders doorlaten. Ze kunnen zich overal bevinden waar de lokale bevolking ons vertelt. De bewakers kunnen overal zijn waar de lokale bevolking ons vertelt. Door rotsverschuivingen is er al 15 jaar niet meer mee gereden. We verzekerden hem dat we er niet in reden. Nelson verklaarde dat het zeven uur zou duren om van het startpunt naar de finish te komen. Het kost ons zeven uur om terug naar beneden en rond naar Cholpon-Ata te rijden. Ze kunnen hier niet worden gefotografeerd, dus we moeten ze daar zien te krijgen.
We vragen dat een van de ambulanceauto’s ons onderaan komt ophalen. Zij zullen de vergunningen aan de renners geven zodat ze ervoor kunnen zorgen dat ze erdoor komen. We moeten naar de finish en op ze wachten. We komen rond 5 uur aan in Cholpon-Ata en slapen een paar uur.
De Eerste Vijf Finishers
Jakub Sliacan uit Slowakije is de eerste die aankomt in 7 dagen, 6 uur en 46 minuten. Het is
Jakub zit en eet terwijl hij over zijn strategie praat. Hij bestudeerde de tracker tijdens de race en andere posities zouden bepalen wanneer en hoe lang hij zou slapen. Hij had eraan gedacht om in deze race te kopiëren en een pauze te nemen in de laatste vijf uur.
Hoewel het iets is dat hij zou kunnen doen in een hardlooprace, zei hij dat deze aanpak niet de aard of de geest van deze bikepacking-race is. Terwijl hij praat, legt vrijwilliger Sage Cohen haar vest over de schouders van Jakubs. Hij protesteert een beetje, maar ze zegt dat hij er koud uitziet.
Na het krabben kwam Karolis Narkevicius uit Litouwen langs om een tas te pakken. Ik ben benieuwd hoe Karolis het voor elkaar kreeg om te trainen voor het bergachtige terrein van Kirgizië, dat met 300 meter het hoogste punt van Litouwen is. Na een poging tot een selfie vraagt hij of ik een foto van hem en Jakub samen mag maken. Jakub gaat zitten en we doen een kort interview.
Een local vraagt Jakub of hij volgend jaar terugkomt om zijn titel te verdedigen. Vraag het me nu niet, lacht Jakub. De slaap komt eraan. Het komt al een paar dagen. Hij wil weten wanneer Lael de finish nadert.
Lael Wilcox is de tweede die arriveert na 7 dagen, 15 uur en 23 minuten. het is 1
20 uur later hebben zich meer mensen verzameld bij de finish en wachten op de volgende racer. Er staat een groot spandoek van de Tetons bij Jackson Hole, Wyoming, tegen de muur. Jay Petervary arriveerde als derde na 8 dagen, 11 uur en 21 minuten later aan te komen. Zijn
Waar ben je?
Je bent bij de finish.
Maar waar ben je?
Dit is Cholpon-Ata.
Maar wat is deze plek?
Het is als een resort. Het meer is daar, maar je kunt het niet zien in het donker.
Mensen hebben gewacht om te eten tot Jay arriveert en Jay vraagt om twee diners. Hij vertelt over de moeilijkheid van de laatste pas, drie keer moeten bivakkeren in de sneeuw en misschien 800 keer op snooze moeten staan.
Ik maak Jakub en Lael wakker als James op hun verzoek bijna bij de finish is. James Hayden, de vierde rijder die arriveert, arriveert na 8 dagen, 15 uur en 44 minuten. Het is 1
Jeff Kerkove was de vijfde renner die arriveerde in 8 dagen, 16u 32 min. het is 1
Ik zal de rest van de race bij de finish blijven om elke finisher te begroeten en te fotograferen. Dit gaat door totdat de Lanterne Rouge is bereikt, de laatste finisher voor de cutoff van 31 augustus.
Blijf op de hoogte voor een laatste overzicht van de finishers met hun fietsen. En zorg ervoor dat u -road-mountain-race bekijkt voor meer berichtgeving van de afgelopen twee weken, inclusief foto’s en interviews met de twee beste finishers.
